कबीर
के दोहे
1 माखी
गुड़ में गड़ी रही,पंख
रह्यो लिपटाय।
हाथ
मलै और सिर धुनै,लालच
बुरी बलाय।।
कबीरदासजी
कहते हैं कि मक्खी जब गुड़ की
लालच में अपने पंख फंसा देती
है,तब
अपना हाथ-पाँव
पटकने और सिर धुनने के बावजूद
भी उसकी मुक्ति नहीं होती।
लालच की यही परिणाम होता है।
मक्खि यहाँ आधुनिक सुख-भोगी
मानव का प्रतीक है।
ഈ
വരികളില് കബീര്ദാസ്
സുഖഭോഗങ്ങളില് ആകൃഷ്ടരായി
ആപത്തില്പ്പെടുന്നവര്ക്ക്
ഉപദേശം നല്കുന്നു.ശര്ക്കര
കൊതിച്ചെത്തുന്ന ഈച്ചയുടെ
അനുഭവം ഉദാഹരണമായി അദ്ധേഹം
ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.ശര്ക്കര
തിന്നാനെത്തുന്ന ഈച്ച അതില്
പെട്ടു പോകുന്നു.
എത്ര
കൈ കാലിട്ടടിച്ചാലും
തലയിട്ടടിച്ചാലും അതിന്
രക്ഷപ്പെടാന്
കഴിയുന്നില്ല.അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ
ഫലം ആപത്താണ്.ഇവിടെ
ഈച്ച സുഖഭോഗിയായ മനുഷ്യന്റെ
പ്രതീകമാണ്.
|
1 माया
मुई न मन मुआ,मरि
मरि गया सरीर।
आसा
त्रिष्णा न मुई,यौं
कहि गया कबीर।।
कबीर
ने सारभूत बात कह दी है कि न
माया मरती है न मन। शरीर शक्तिहीन
हो,मृतवत्त
हो जाते हैं अथवा शरीर मरते
जाते हैं,पर
आशा और तृष्णा बनी ही रहती है।
उन्हीं वासनाओं से वशीभूत
होकर शरीर जन्म-मरण
में चक्कर काटता रहता है।
ഇവിടെ
കബീര്ദാസ് മഹത്തായ തത്വത്തെ
വിവരിക്കുന്നു.
കബീറിന്റെ
അഭിപ്രായത്തില് മായയോ
(ആഗ്രഹങ്ങളും
തൃഷ്ണയും)
മനസ്സോ
(ആത്മാവോ)
ഒരിക്കലും
നശിക്കുന്നില്ല.
ശരീരത്തിന്
മാത്രമാണ് നാശമുള്ളത്.
അതായത്
ശരീരം ശക്തിഹീനമാകുന്പോഴും
മരണാസന്നമാകുന്പോള് പോലും
ആഗ്രഹങ്ങളും തൃഷ്ണയും
കുറയുന്നതേയില്ല.
ഇവയെ
വിട്ടു പിരിയാനാവാത്തതു
കൊണ്ട് തന്നെ ശരീരത്തിന്
ജനന-മരണങ്ങളുടെ
ചക്രത്തില് നിന്ന്
രക്ഷപ്പെടാനാകുന്നില്ല.
അതായത്
മോക്ഷം നേടാനാകുന്നില്ല.
|
lदोहे
के संदर्भ में लालच
बुरी बात है
विषय पर एक लेख तौयार करें।
…..............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................